Aleksandra Sutowicz
("Projektor" - 2/2016)
W jednym z odcinków kultowego
serialu „Dom”, bohaterowie siedzą w kawiarni „Cafe Fogg”, świętując imieniny
głównej bohaterki. W tym samym czasie na scenie pojawia się Mieczysław Fogg,
który informuje gości o przypłynięciu do Polski statku z Julianem Tuwimem na
pokładzie.
Od nagrania tamtego odcinka
minęło ponad 30 lat. Nie ma już wśród nas pana Mieczysława, nie ma jego
muzycznych kawiarenek, za to historie tego niezwykłego talentu można poznać w
obszernej pracy Dariusza Michalskiego pod tytułem „Poletko Pana Fogga”,
wydawnictwa MG.
Doskonale
znamy „Ostatnią niedzielę” czy „Jesienne róże”, a w najnowszej biografii możemy
poznać losy powstania tych słynnych przebojów oraz mniej znanych piosenek. Jest
to przede wszystkim szczegółowa biografia najpopularniejszego barytonu XX w.
Autor stara się dowiedzieć, na czym polega fenomen Fogga. Poznajemy zatem
początki jego kariery, która wiodła nie przez muzyczne konserwatoria, występy i
koncerty, a przez prace w kasie kolejowej i przygotowania do zawodu inżyniera
komunikacji; marzeniem ojca było, by syn Mieczysław został kolejarzem. Autor
pozwala nam zajrzeć do rodzinnego domu Fogga mieszczącego się na rogu ulic
Freta i Długiej w Warszawie, a także zapoznać się z drzewem genealogicznym
przyszłego śpiewaka oraz przedstawia atmosferę przedwojennego domu państwa
Foggów przy ulicy Majdańskiej. Jego powstańcze epizody i otwarcie pierwszej
„Cafe Fogg” w Warszawie tuż po wojnie. Książka zawiera także wspomnienia
siostrzeńca, Jana Matyjaszkiewicza, który staje się przewodnikiem z prywatnej
sfery: przedstawia epizody z życia państwa Foggów, relacje z rodzinnych
spotkań, których był świadkiem.
Biografia
to także historia słynnego kabaretu okresu międzywojennego „Qui Pro Quo”. Dariusz
Michalski sporą część swojej pracy poświecił losom poszczególnych artystów
zespołu, który gromadził i w którym swoją karierę rozpoczynali, prócz
oczywiście głównego bohatera, doborowi artyści tacy jak: Hanka Ordonówna, Mira Zimińska,
Adolf Dymsza czy Eugeniusz Bodo.
Ta
książka to wędrówka przez artystyczny świat XX w. i to według mnie stanowi jej
główny atut. Rozpoczyna tę podróż po kabaretowej, rewiowej Warszawie, razem z
Foggiem, zabiera czytelnika do Stanów Zjednoczonych czy Związku Radzieckiego.
Losy Mieczysława Fogga przedstawione są na tle wydarzeń historycznych,
obejmujących niemal całe ubiegłe stulecie. Można śmiało rzec, iż ujawnia kulisy
świata artystycznego. Autor poświecił w niej także uwagę raczkującym wytwórniom
płytowym („Odeon”, „Syrena”), nie pominął także roli kina, telewizji, filmu
dźwiękowego, które w I połowie XX w. niosły ze sobą prawie rewolucję. Zaletą
jest także bogactwo i dobór zdjęć z koncertów, z prywatnego albumu oraz
plakatów i afiszy.
Obfitość
materiałów, różne perspektywy: prywatne i zawodowe Mieczysława Fogga, przekrój
XX w. i jego artystycznego ducha, który był równie burzliwy jak minione
stulecie, to wszystko sprawia, że dzieło Dariusza Michalskiego, mimo iż
obszerne, to zasługuje na uwagę historyków, krytyków muzycznych i oczywiście
fanów legendarnego artysty, dżentelmena śpiewającego z charakterystyczną
lwowską wymową. Ta biografia to idealny przykład, że moda na Fogga wciąż trwa,
wszak sam pan Mieczysław powiedział: Nie sztuką błysnąć, sztuką trwać i nie
znudzić się i jemu to się z pewnością udało.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz